Ranking kont firmowych Ranking kont osobistych

Jak założyć firmę w jednym okienku?

Jedno okienko w swoim założeniu miało uprościć procedurę rejestracji działalności gospodarczej i znieść konieczność wizyty w kilku urzędach. W końcu wysłuchano apeli osób myślących o założeniu firmy i w dniu 31 marca 2009 roku wraz z nowelizacją ustawy o swobodzie działalności gospodarczej weszła w życie koncepcja tzw. „Jednego okienka”. Jak zatem założyć firmę w tzw. jednym okienku? 

Ewolucje czy rewolucje?

„Jedno okienko” miało spowodować, że osoba zakładająca działalność gospodarczą spędzi mniej czasu w instytucjach rejestrujących. Jak wiemy, tak się nie stało. Co więcej, w niektórych przypadkach ten czas się wydłużył. Trudno więc uznać za sukces zniesienie konieczności bezpośredniego kontaktu przedsiębiorcy z urzędami statystycznymi i opłaty rejestracyjnej. Tym bardziej, że jeszcze przed wejściem ustawy w życie wiele gmin – w ramach zachęty – zrezygnowało z pobierania opłaty rejestracyjnej.

– Bezpłatne doradztwo w zakładaniu firmy

W tym miejscu nie można też zapomnieć o „wielkich przegranych” pakietu Szejnfelda. Na pomoc przy rejestracji nie mogą liczyć przedsiębiorcy, którzy zdecydują się wpisać swoją działalność do Krajowego Rejestru Sądowego, oraz ci, których biznes wymaga uzyskania zezwoleń i licencji. Ponadto podmioty te nie zostały objęte zwolnieniem z opłaty tytułem wpisu sądowego. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nadal musi wydać na ten cel 1000 zł. Nieco mniej, bo 750 zł, kosztuje założenie spółki jawnej.

W świetle wcześniejszych zapowiedzi można stwierdzić, że jedyne, co się zmieniło, to… formularze. To zdecydowanie za mało, aby mówić o zwiększeniu swobody.

Śpiew przyszłości

Na konferencji prasowej zorganizowanej w związku z wprowadzeniem „jednego okienka”, Adam Szejnfeld zapowiedział, że od lipca 2011 r. każdy, kto będzie chciał założyć firmę czy też załatwić inne urzędowe sprawy, zrobi to, nie wychodząc z domu („zero okienka”). Do kontaktu z urzędem wystarczy dostęp do Internetu.

Ale na tym pomysły się nie kończą. Widząc, że wyczekiwana przez przedsiębiorców ustawa nie spełniła ich oczekiwań i w gruncie rzeczy zmieniła niewiele, resort zapowiedział wprowadzenie dalszych ułatwień. W pierwszej kolejności zamierza rozszerzyć zakres jednego okienka tak, aby wraz z wnioskiem o wpis do rejestru można było również zdecydować o formie opodatkowania, zgłosić się do ubezpieczeń ZUS i zarejestrować się jako płatnik VAT.  Planuje także skrócenie do 24 godzin czasu potrzebnego do zarejestrowania spółki. Obecnie trwa to ok. 2 tygodni.

Mimo postępującej informatyzacji urzędów i faktu utworzenia Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG), można odnieść wrażenie, że termin wprowadzenia idei „zero okienka” trudny będzie do utrzymania. Optymizmem nie napawa także czas, jaki był potrzebny do wprowadzenia obecnych rozwiązań.

Przyjrzyjmy się zatem, jaką ścieżkę ma do przebycia przyszły przedsiębiorca, który zamierza prowadzić biznes w formie indywidualnej działalności gospodarczej prowadzonej przez osobę fizyczną. Działalność ta nie wymaga zezwoleń i licencji.

Krok 1. Ewidencja działalności gospodarczej

Po określeniu przedmiotu naszej działalności, zebraniu środków na start i wskazaniu, kto będzie odbiorcą naszych towarów lub/i usług, możemy przystąpić do procedury rejestrującej.

W przypadku indywidualnej działalności gospodarczej oraz w spółce cywilnej będzie to gminy (urząd miasta i gminy), który prowadzi ewidencję działalności gospodarczej. Działalność osoby fizycznej i w formie spółki cywilnej można zarejestrować także Krajowym Rejestrze Sądowym, który działa przy sądach rejonowych. Nie jest to jednak opłacalne. Rejestracja firmy w EDG jest bezpłatna, z kolei w KRS wszystkie czynności wiążą się z uiszczeniem opłaty.

Zgodnie z koncepcją „jednego okienka”, osoba fizyczna rozpoczynająca działalność gospodarczą dokonuje aktu rejestracji poprzez poprawne wypełnienie jednego druku EDG-1 i złożenie go do właściwego ze względu na miejsce prowadzonej w przyszłości działalności Urzędu Miasta lub Urzędu Gminy.

Druk EDG-1 jest jednocześnie wnioskiem o wpis do ewidencji działalności gospodarczej, wnioskiem o wpis do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej (REGON – Urząd Statystyczny), zgłoszeniem identyfikacyjnym albo aktualizacyjnym, o którym mowa w przepisach o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (NIP – Urząd Skarbowy), zgłoszeniem płatnika składek albo jego zmiany w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych albo zgłoszeniem oświadczenia o kontynuowaniu ubezpieczenia społecznego (ZUS lub KRUS).

Ten sam wniosek posłuży nam do wprowadzenia zmian we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, jej wznowienia oraz likwidacji.

Wnioski można składać  osobiście lub przez pełnomocnika, listownie po wcześniejszym poświadczeniu własnoręczności podpisu przez notariusza, elektronicznie, za pomocą formularza dostępnego na platformie ePUAP (www.epuap.gov.pl lub www.mg.gov.pl).

Do rejestracji niezbędne jest określenie przedmiotu działalności gospodarczej według PKD (Polskiej Klasyfikacji Działalności).

Należy też pamiętać, że wniosek o wpis do ewidencji działalności gospodarczej jest wyłącznie zgłoszeniem identyfikacyjnym dla celów podatkowych oraz zgłoszeniem płatnika składek ZUS. W niektórych przypadkach przedsiębiorca będzie więc musiał pojawić się w urzędzie skarbowym lub ZUS-ie w celu dokonania dodatkowych czynności lub zgłoszeń.

Krok 2. Pieczątka

Nie ma ustawowego obowiązku posiadania pieczątki firmowej. Nie trzeba jej używać przy większości urzędowych druków i deklaracji, przy fakturach i na umowach handlowych, ale jej posiadanie okazuje się przydatne, chociażby dlatego, że bank może odmówić założenia konta firmowego przedsiębiorcy nieposiadającemu pieczątki. Poza tym pieczęć nadaje dokumentowi oficjalny charakter.

Na pieczątce powinny się znaleźć przynajmniej:

– oznaczenie firmy (imię i nazwisko osoby fizycznej oraz nazwę firmy),
– dane teleadresowe siedziby firmy,
– numer NIP,
– numer REGON.

Koszt wyrobienia jednej pieczątki kształtuje się w granicach 20-30 zł + VAT.

Krok 3. Bank

Zgodnie z ustawą o swobodzie działalności gospodarczej dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy: stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 tys. euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.

Właściciel mikroprzedsiębiorstwa ma do wyboru trzy możliwości:

– założyć konto firmowe i z niego dokonywać rozliczeń związanych z działalnością;
– korzystać z własnego konta osobistego, jeżeli takie posiada;
– w ogóle nie zakładać rachunku bankowego, dopóki nie przekroczy ustawowych progów i mieści się w grupie mikroprzedsiebiorców.

Nie ma więc obowiązku zakładania kont firmowych przez wszystkich przedsiębiorców. Jeżeli jednak przedsiębiorca zdecyduje się na założenie firmowego konta, będzie potrzebował następujących dokumentów:

– dowód osobisty,
– zaświadczenie o wpisie do Ewidencji Działalności Gospodarczej,
– zaświadczenie o nadania numerów NIP i REGON,
– pieczęć firmowa.

WAŻNE! Decydując o wyborze banku, warto poprzedzić gruntowną analizę wad i zalet poszczególnych ofert bankowych. Wybierając konto firmowe, należy zwrócić uwagę na takie parametry jak:

– koszt prowadzenia rachunku,
– wysokość wszelkich opłat i prowizji,
– koszty przelewów do kontrahentów, urzędu skarbowego i ZUS,
– oprocentowanie kredytu na rachunku,
– liczbę placówek banku w miejscowości, w której działamy,
– obsługa.

Krok 4. Urząd Skarbowy

Mimo złożenia formularza rejestrującego działalność gospodarczą, trzeba udać się z wizytą do Urzędu Skarbowego, aby złożyć oświadczenie o wyborze formy opodatkowania. Jest ono składane na wewnętrznych drukach dostępnych w Urzędzie Skarbowym lub napisane na kartce w formie oświadczenia. Konieczne będzie także okazanie dokumentu potwierdzającego miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Może to być akt własności, umowa użyczenia, umowa najmu czy dzierżawy.

Jeżeli osoba prywatna posiada NIP, nie musi występować o nowy. NIP osoby prywatnej staje się w momencie prowadzenia działalności numerem firmy. Jeżeli straciliśmy potwierdzenie nadania numeru NIP, to w US składamy formularz NIP-5 w celu uzyskania jego duplikatu.

W  Urzędzie Skarbowym dokonujemy wyboru opodatkowania podatkiem dochodowym. Wybieramy jedną z opcji:

– kartę podatkową,
– ryczałt ewidencjonowany,
– opodatkowanie na zasadach ogólnych, wypełniając księgę przychodów i rozchodów.

Podatek na zasadach ogólnych ma prawo płacić każdy. Natomiast podatek w formie karty podatkowej i ryczałtu mogą opłacać tylko osoby prowadzące działalność gospodarczą w określonych branżach i rodzajach (np. handel obnośny, wynajem pokoi, usługi krawieckie).

Kolejną ważną sprawą jest określenie, czy od razu będziemy płatnikiem podatku VAT. Osoby rozpoczynające działalność gospodarczą z definicji są zwolnione z rozliczania tego podatku. Zwolnienie kończy się, gdy obrót (sprzedaż) przekroczy w roku podatkowym ustalony próg, a jeżeli rozpoczynamy działalność w trakcie roku to próg ten jest wyliczany w odpowiedniej proporcji do czasu prowadzenia działalności.

Ze zwolnienia można zrezygnować i od razu stać się płatnikiem podatku VAT. W tym celu najpóźniej w dniu poprzedzającym dzień rozpoczęcia sprzedaży towarów lub świadczenia usług objętych VAT w urzędzie skarbowym właściwym w sprawach VAT składamy druk zgłoszeniowy VAT-R. Opłata za rejestrację wynosi 170 zł.

Również przed wizytą w urzędzie skarbowym musimy podjąć decyzję, czy prowadzimy sami księgowość, czy zlecimy to jakiejś firmie. Prowadzenie księgowości samemu nie jest trudne, ale wymaga pewnej wiedzy na ten temat. Nieznajomość przepisów nie zwalnia nas od odpowiedzialności (nawet jeżeli zawini biuro rachunkowe), ponieważ dokumenty zatwierdzamy własnym podpisem.

Krok 5. Zakład Ubezpieczeń Społecznych

Wprowadzenie zasady „jednego okienka” nie zwalnia przedsiębiorcy z wizyty we właściwym dla niego oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Aby zgłosić firmę, nadal musimy wypełnić formularz ZUS ZFA (zgłoszenie płatnika składek – osoby fizycznej). W przypadku, gdy prowadzenie firmy jest naszym jedynym zajęciem i jedynym miejscem zatrudnienia dla naszych pracowników, wówczas dla każdego z osobna wypełniamy formularz ZUS ZUA (zgłoszenie do ubezpieczenia osoby ubezpieczonej). Jeśli my albo pracownicy mamy pełnoetatową pracę płatną powyżej minimalnej pensji krajowej, wówczas te osoby należy zgłosić tylko do ubezpieczenia zdrowotnego na formularzu ZUS ZZA.

W przypadku ZUS musimy co miesiąc opłacać składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe (opcjonalnie), wypadkowe oraz zdrowotne. Aktualne składki ZUS są dostępne .

Od 24. sierpnia 2005 r. początkujący przedsiębiorcy mają prawo skorzystania z możliwości odprowadzania niższych składek na ubezpieczenie społeczne. Niższe składki na ubezpieczenia społeczne będą płacić tylko te osoby, które rozpoczęły wykonywanie działalności gospodarczej po dniu wejścia w życie nowelizacji ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, a więc od 25. sierpnia 2005 r. i przez ostatnie 5 lat nie prowadziły własnej działalności. Okres preferencji wynosi 24 miesiące.

– Przeczytaj recenzję projektu Tivix.pl

– Przeczytaj recenzję projektu Prosponder.pl

– Przeczytaj recenzję projektu GdzieParkować.pl 

– Przeczytaj recenzję projektu Skrybot.pl

– Przeczytaj recenzję projektu Snapki.pl 

 

Ze zniżki nie skorzystają osoby, które, prowadząc firmę, wykonywałyby działalność dla byłego pracodawcy, na rzecz którego w roku założenia firmy lub w poprzednim roku kalendarzowym wykonywały w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności gospodarczej.

Czynności związane w rejestracją w ZUS należy przeprowadzić w ciągu 7 dni od momentu rejestracji działalności gospodarczej.

Dodatkowy krok dla pracodawcy

Przedsiębiorca, który zatrudni pracownika lub pracowników, musi w ciągu 30 dni od daty zatrudnienia powiadomić na piśmie właściwego inspektora Państwowej Inspekcji Pracy i właściwego inspektora sanitarnego o miejscu, rodzaju i zakresie prowadzonej działalności oraz liczbie pracowników. Powinien także złożyć pisemną informację o środkach i procedurach przyjętych dla spełnienia wymagań wynikających z przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczących danej dziedziny działalności.

W tym wypadku podmiot będzie zobowiązany również do powiadomienia Sanepidu o rozpoczęciu działalności gospodarczej. Ma na to 14 dni. Zgłoszenie do sanepidu obejmuje:

– złożenie wniosku,
– przedstawienie inwentaryzacji wraz z opisem technologicznym,
– przedstawienie planów architektonicznych pomieszczenia,
– udostępnienie do wglądu danych dotyczących pomieszczenia: powierzchnia, wysokość, liczba okien, dostęp do wody itp.

Czynności te nie podlegają opłacie.

 

– Bezpłatne doradztwo w zakładaniu firmy

Paweł Wachowski

Bankier.pl  

– Formy działalności gospodarczej

– Formy opodatkowania

– Wszystko o pisaniu biznesplanu

Administratorem Twoich danych jest Bonnier Business (Polska) sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie. Twoje dane będą przetwarzane w celu zamieszczenia komentarza oraz wymiany zdań, co stanowi prawnie uzasadniony interes Administratora polegający na umożliwieniu użytkownikom wymiany opinii naszym użytkownikom (podstawa prawna: art. 6 ust. 1 lit. f RODO). Podanie danych jest dobrowolne, ale niezbędne w celu zamieszczenia komentarza. Dalsze informacje nt. przetwarzania danych oraz przysługujących Ci praw znajdziesz w Polityce Prywatności.
Banki 27 paź 2018 (08:17)

Jestem w trakcie zakładania swojego przedsiębiorstwa, ale mam pewien kłopot. Nie wiem jakiego sprzedawcę gazu wybrać, kto ma najkorzystniejszą ofertę dla firm. Może być mi coś doradzicie :) ?