Zwrot podatku VAT podmiotom spoza Wspólnoty
Zasady zwrotu podatku VAT dla podatników nieposiadających siedziby na terytorium Wspólnoty regulują przepisy XIII Dyrektywy Rady Unii Europejskiej z dnia 17 listopada 1986 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (86/560/EEC).
Warunki ubiegania się o zwrot podatku VAT
Przepisy XIII Dyrektywy stanowią konsekwencję zasad określonych w VI Dyrektywie, która przewiduje neutralność podatku VAT dla podatników oraz powszechność opodatkowania działalności gospodarczej na terytorium Wspólnoty.
W zasadzie uregulowania zawarte w XIII Dyrektywie są zbliżone do wynikających z VIII Dyrektywy, która dotyczy zasad i warunków dokonywania zwrotu podatnikom, których siedziba znajduje się w państwie członkowskim.
Podmiotem uprawnionym do żądania zwrotu podatku jest podatnik nieposiadający siedziby na terytorium Wspólnoty, który na terytorium kraju zwrotu nie wykonywał w okresie objętym wnioskiem, czynności podlegających opodatkowaniu. W przypadku gdyby wykonywał czynności podlegające opodatkowaniu w danym kraju, byłby obowiązany do zarejestrowania się dla celów VAT na jego terytorium i odzyskiwałby podatek dokonując obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w składanych deklaracjach.
Jest oczywiście pewna grupa usług, które pomimo tego, że należą do czynności opodatkowanych, nie są wyłączone z możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT. Należą do nich usługi transportowe i usługi z nimi związane, wykonywane na terytorium kraju zwrotu. Generalnie usługi te korzystają ze zwolnienia z opodatkowania z prawem jednak do odliczenia podatku naliczonego.