Prowadzę działalność gospodarczą na karcie podatkowej. Jeżeli wystawie rachunek uproszczony przedsiębiorcy, który jest płatnikiem podatku VAT, to jakie to rodzi dla niego skutki?
Na wstępie należy podkreślić, że rachunek uproszczony został wykreślony z prawa podatkowego, nie ma już więc takiej formy potwierdzającej czynność prawną.
Osoby rozliczające się za pomocą karty podatkowej zobowiązane są wydawać na żądanie klienta rachunki i faktury, stwierdzające sprzedaż towaru lub wykonanie usługi, oraz przechowywać w następującej po sobie kolejności numerów kopie tych rachunków i faktur w okresie pięciu lat licząc od końca roku, w którym wystawiono rachunek lub fakturę. Warto przy tym podkreślić, że osoby będące płatnikami VAT zawsze wystawiają faktury VAT.
Osoby, które prowadzą działalność gospodarczą lub wykonujące wolny zawód dokumentują sprzedaż za pomocą zwykłych rachunków. Rachunki mogą być sporządzone odręcznie, maszynowo lub przy zastosowaniu techniki informatycznej. Można w tym celu wykorzystać także wykorzystywać także gotowe formularze, które jednakże mają obowiązek zawierać poprawne dane. Zgodnie z ustawą o VAT osoby nie będące zarejestrowanymi płatnikami nie są zobowiązane do wystawiania rachunku dokumentującego sprzedaż. Zatem wystawiają rachunek na wyraźne żądanie klienta.
Jeśli klient zapowiada, że będzie żądał rachunku, to trzeba go wystawić nie później niż w ciągu siedmiu dni od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. W wypadku, gdy klient zażąda wystawienia rachunku już po wydaniu towaru albo wykonaniu usługi, siedmiodniowy termin liczy się od dnia zgłoszenia takiego żądania pod warunkiem jednak, że od sprzedaży nie upłynęły trzy miesiące. Jeśli ten termin upłynął, wystawienie takiego rachunku zależy wyłącznie od dobrej woli sprzedawcy. A zatem przedsiębiorca będący na karcie podatkowej powinien planikowi VAT wystawić fakturę VAT, a nie rachunek. Wystawiając płatnikowi VAT sam rachunek, nie daje się mu tym samym prawa do odliczenia VAT naliczonego.
Reasumując należy powiedzieć, że wystawiony rachunek VAT-owcowi nie podlega odliczeniu w VAT, natomiast osoba ta może wrzucić w koszty i pomniejszyć o niego kwotę podatek dochodowy. Stanowi o tym art. 22 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
Podstawa prawna:
- Ustawa o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r. nr 54, poz. 535 ze zm.);
- Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.).
Przemysław Gogojewicz