2010-10-18 Bankier.pl
Wczoraj za uncję złota zapłacono rekordowe 1.386,70 dolarów, a w piątek o godzinie 12:15 taka sama ilość żółtego metalu była o 8,65 USD tańsza. Mimo to w ujęciu całego tygodnia cena złota liczona w amerykańskiej walucie wzrosła jak dotąd o 2,3%.
Tyle że siła złota to w znacznej mierze jedynie pochodna słabości dolara. Amerykański pieniądz traci na wartości na wszystkich frontach, co wiąże się z oczekiwanymi przez działaniami Rezerwy Federalnej. Uczestnicy rynku są bowiem przekonani, że w obliczu słabości koniunktury gospodarczej Fed wznowi dodruk pieniądza, rozcieńczając wartość emitowanej przez siebie waluty.
Dlatego w górę idą notowania innych środków płatniczych, w tym także złota. Żółty metal bije nominalne rekordy, ale tylko w ujęciu dolarowym. Po przeliczeniu na euro, franki czy polskie złote do rekordów z czerwca wciąż dzieli nas spory dystans.
Niemniej jednak większość krótkoterminowych inwestorów patrzy na ceny wyrażone w USD i na tej podstawie kalkuluje swe stopy zwrotu. Dlatego też wraz ze wzrostem dolarowych notowań złota wzrasta ryzyko pojawienia się spadkowej korekty.
Sygnałem ostrzegawczym pozostaje wskaźnik RSI, zdradzający techniczne wykupienie rynku. Takie same wnioski płyną z analizy niemal rekordowego zaangażowania dużych i spekulacyjnie nastawionych inwestorów w złote kontrakty. Do realizacji zysków skłania też nadzwyczajna jednomyślność ekspertów: niemal wszyscy analitycy spodziewają się dalszego wzrostu cen metali szlachetnych. Na przykład specjaliści z banku Goldman Sachs podwyższyli 12-miesięczną prognozę cen złota do 1.650 dolarów za uncję (i 1400USD) do końca roku).
Krzysztof Kolany
Bankier.pl