Po dziś dzień z wprowadzonymi niewielkimi zmianami obowiązują przepisy dotyczące zakładania przedsiębiorstw czy wchodzenia w spółki osób zagranicznych na terenie Polski zgodne z ustawą z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne (Dz.U. z 1989 r., Nr 27, poz. 148, zm.: Dz.U. z 1989 r., Nr 74, poz. 442; Dz.U. z 1991 r., Nr 60, poz. 253; Dz.U. z 1991 r., Nr 111, poz. 480; Dz.U. z 1994 r., Nr 121, poz. 591; Dz.U. z 1997 r., Nr 121, poz. 769; Dz.U. z 1997 r., Nr 121, poz. 770; Dz.U. z 1998 r., Nr 106, poz. 668).
Możliwość kredytowania
Na podstawie tych przepisów orzeka się również o możliwości kredytowania przedsiębiorstw, których właścicielami czy współwłaścicielami są osoby zagraniczne.
Zgodnie z art. 25 tejże ustawy przedsiębiorstwa tego typu mogą uzyskać w bankach polskich kredyty obrotowe i inwestycyjne na zasadach ustalonych przez Radę Ministrów.
Podstawą udzielenia takiego kredytu jest, jak i w przypadku polskich przedsiębiorstw, umowa.
Ponadto w myśl art. 26 ustawy o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne, przedsiębiorstwa te mogą, z zachowaniem przepisów prawa dewizowego i prawa bankowego, zaciągać kredyty w bankach zagranicznych.
W przypadku, kiedy udziałowcem przedsiębiorstwa jest krajowa jednostka gospodarki uspołecznionej, a zaciągnięcie kredytu w banku zagranicznym pociąga za sobą obciążenie polskiego udziałowca z tytułu zabezpieczenia tego kredytu, to wówczas możliwość zaciągnięcia takiego kredytu wymaga dodatkowo zgody polskiego Ministra Finansów.