Od 1 czerwca 2005 r. znowelizowana ustawa o VAT wprowadza przepis, zgodnie z którym podstawą opodatkowania w imporcie usług będzie kwota, którą usługodawca zobowiązany jest zapłacić, z wyjątkiem gdy wartość usługi została wliczona do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
Kiedy podstawa jest inna niż kwoty należnej
Ustawodawca wprowadza do przepisu regulującego podstawę opodatkowania regulację, która wskaże na przypadki, kiedy podstawa opodatkowania będzie inna niż kwota należna sprzedawcy; ponieważ import usług w ogóle nie dojdzie do skutku – wartość usługi zwiększy podstawę opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów – uważają eksperci.
Kwestia ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku importu usług, została przez ustawodawcę określona w art. 29 ust. 17 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Zgodnie z jego treścią podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem gdy na podstawie odrębnych przepisów wartość usługi zwiększa wartość celną importowanego towaru albo w przypadku gdy podatek został rozliczony przez usługodawcę.
Dwie wyjatkowe sytuacje
Wyjątkiem od wskazanej zasady, tj. momentu gdy nabywca usługi, nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu importu usług, są zatem dwie sytuacje: gdy na podstawie odrębnych przepisów wartość usługi zwiększa wartość celną importowanego towaru lub gdy podatek ten zostanie rozliczony przez usługodawcę – podkreślają eksperci z Rödl & Partner, Oddział we Wrocławiu. Odrębnym przepisem, do którego odnosi się ustawodawca, jest art. 29 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, gdzie wskazane jest, iż wartością celną przywożonych towarów jest wartość transakcyjna, to znaczy cena faktycznie zapłacona lub należna za towary, wtedy gdy zostały one sprzedane w celu wywozu na obszar celny Wspólnoty. Dopełnieniem tych regulacji jest treść art. 32 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, gdzie wskazane zostało, że w celu określenia wartości celnej do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywożone towary dodaje się m.in.: prowizje i koszty pośrednictwa, a także określoną w odpowiedniej proporcji wartość wymienionych usług, dostarczonych bezpośrednio lub pośrednio przez kupującego bezpłatnie po obniżonej cenie do użytku związanego z produkcją i sprzedażą przywożonych towarów na wywóz, w zakresie, w jakim taka wartość nie została ujęta w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej:
- prac inżynierskich, badawczych, artystycznych i projektowych,
- honorariów, tantiemów autorskich i opłat licencyjnych, dotyczących towarów, dla których ustalana jest wartość celna,
- kosztów transportu i ubezpieczenia.
Wobec powyższego w przypadku polskiego podatnika dokonującego importu towarów, gdy takie usługi są świadczone przez zagranicznego kontrahenta i ich wartość zwiększa wartość celną importowanego towaru – polski podatnik jako usługobiorca nie będzie zobowiązany do określenia (niejako dodatkowo) – twierdzą specjaliści z Rödl & Partner, Oddział we Wrocławiu.
Wykazanie nie wystarczy
Jak podkreślają, drugim przypadkiem wyświadczenia przez zagraniczny podmiot usługi, wyłączonej z opodatkowania importem usług, będzie sytuacja, w której usługodawca rozliczy ten podatek w Polsce. Powyższe będzie miało miejsce w przypadku zarejestrowania się zagranicznego kontrahenta w Polsce i rozliczenia podatku z tytułu wyświadczonej usługi w Polsce. Wynika to z tego, że podatnik mający siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza granicami Polski może dokonać rejestracji dla potrzeb podatku VAT w Polsce i tu rozliczać podatek z tytułu świadczonych przez siebie usług. Dlatego też gdy zagraniczny podmiot dokona rozliczenia podatku w Polsce, polski podatnik jako usługobiorca takiej usługi będzie zwolniony z obowiązku wystawienia faktury wewnętrznej VAT i naliczenia podatku.
Jednakże wykazanie przez usługodawcę zagranicznego swojego krajowego VAT na fakturze nie oznacza jeszcze, że został on rozliczony. Usługobiorca jest w związku z tym podatnikiem dla tej usługi do momentu, aż usługodawca nie rozliczy tego podatku. Na usługobiorcy zatem spoczywa odpowiedzialność za ustalenie, czy usługodawca rozliczył podatek.
Jeżeli zatem usługodawca wystawił fakturę ze swoją stawką krajową i z tytułu wykonanej usługi obowiązek podatkowy powstał za ten sam okres rozliczeniowy, to wówczas, w przypadku gdy usługodawca jednak nie rozliczy tego podatku, to usługobiorca zobowiązany jest do jego rozliczenia.
Ważne od 1 czerwca
Od 1 czerwca 2005 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o VAT. W treści art. 29 ust. 17 wprowadzi przepis, zgodnie z którym „podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługodawca zobowiązany jest zapłacić, z wyjątkiem gdy wartość usługi została wliczona do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 31 ust. 2 pkt 2 (…). Ustawodawca wprowadzi więc do przepisu określającego podstawę opodatkowania regulację, która wskaże na przypadki, kiedy podstawa opodatkowania będzie inna niż kwota należna sprzedawcy; ponieważ import usług w ogóle nie dojdzie do skutku – wartość usługi zwiększy podstawę opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów”.
Od 1 czerwca 2005 r Podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem gdy wartość usługi została wliczona do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 31 ust. 2 pkt 2 lub wartość usługi – na podstawie odrębnych przepisów – zwiększa wartość celną importowanego towaru albo w przypadku gdy podatek został rozliczony przez usługodawcę.
Podstawa prawna: Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.)
Przemysław Gogojewicz