Koszty uzyskania przychodów a równowartość nieściągalnej wierzytelności

Kiedy nieściągalna wierzytelność jest kosztem?

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) ustawy, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wierzytelności nieściągalne, o ile:

• wierzytelność była wcześniej zaliczona do przychodów należnych na podstawie art. 12 ust. 3,
• wierzytelność nie jest przedawniona,
• nieściągalność wierzytelności  została  udokumentowana  w  sposób  określony w art. 16 ust. 2.

Zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy wierzytelność powinna być udokumentowana:

• postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
• postanowieniem sądu o:
  –  oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub
  – umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit. a), lub
  – ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo
• protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Należy wskazać, iż wymieniony w tym przepisie katalog dokumentów pozwalających na uznanie wierzytelności za nieściągalną jest zamknięty, co oznacza, że ustawodawca nie pozwala na uznanie za nieściągalną takiej wierzytelności, której nieściągalność byłaby udokumentowana w inny, niewymieniony w tym przepisie sposób.