Naprawa, wymiana towaru czy zwrot pieniędzy? Gwarancja zakupu

16 grudnia 2014 roku zakupiłam pralkę Beko, która okazała się niesprawna. Nawet jednego prania w niej nie zrobiłam, bo lała się z niej woda i niemiłosiernie tłukła podczas wirowania. Zgłosiłam sprawę do serwisu. Pan z serwisu, który przyjechał 23 grudnia stwierdził na zleceniu serwisowym: „uszkodzenie zespołu piorącego (pęknięty bęben), szkoda transportowa” i kazał się udać do sklepu, w którym ją kupiliśmy. Rzeczywiście bęben jest porządnie rozwalony. 24 grudnia 2014 r. byłam już w Media Expert. Sklep uznał, że nie mogą mi wymienić pralki na nową, bo nie mają zlecenia od firmy Beko. Po krótkiej wymianie zdań pan w sklepie skserował zlecenie serwisowe i powiedział, że się skontaktuje z Beko i da mi znać, co ustalił. Co mi przysługuje? Jak działa rękojmia w takiej sytuacji? Chcę nowej pralki, albo zwrotu pieniędzy. Nie chce naprawy obecnej, bo to będzie trwało (jak pan z serwisu powiedział ok 3 tyg czekania na sprowadzeni samej części). Dodam, że wykupiłam jeszcze dodatkowe 6 lat gwarancji.

W mojej ocenie nabyła Pani pralkę jako konsument w związku z tym i faktem, że zakup nastąpił w dniu 16 grudnia w stosunku do Pani znajdą zastosowanie przepisy ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej. Ustawa ta wprawdzie została uchylona 25 grudnia 2014 r. ale ma zastosowanie do umów zawartych przed datą uchylenia. Na podstawie tej ustawy sprzedawca odpowiada wobec kupującego, jeżeli towar konsumpcyjny w chwili jego wydania jest niezgodny z umową. W przypadku stwierdzenia niezgodności przed upływem sześciu miesięcy od wydania towaru domniemywa się, że istniała ona z chwilą wydania. Wówczas konsument może w pierwszej kolejności żądać nieodpłatnej naprawy lub wymiany towaru na nowy. Wybór należy do konsumenta , a nie sprzedawcy. Konsument może ewentualnie domagać się także stosownego obniżenia ceny lub odstąpić od umowy dopiero, gdy naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów albo naprawa lub wymiana towaru narażałaby konsumenta na znaczne niedogodności. Gwarancja to jest dodatkowe oświadczenie gwaranta np. producenta pralki skierowane do osoby w nim (tj. w tym oświadczeniu) oznaczonej np. kupującego. Treścią tego oświadczenia jest zapewnienie, że dana rzecz ma pewne cechy, oraz zobowiązanie, że jeżeli okaże się, iż rzecz nie ma tych cech, to gwarant w jakiś sposób rozwiąże ten problem. Ponieważ gwarancja jest dobrowolnym oświadczeniem zakres zobowiązania gwaranta określony jest warunkach gwarancji. Problematyczne może okazać się jednak fakt, iż ustawa o sprzedaż konsumpcyjnej nie regulowała kwestii wydania towaru, odsyłała jedynie do przepisów dotyczących sprzedaży zawartych w kodeksie cywilnym. Zgodnie z nim, jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju. Jednakże kupujący obowiązany jest zapłacić cenę dopiero po nadejściu rzeczy na miejsce przeznaczenia i po umożliwieniu mu zbadania rzeczy.

Sposób wydania i odebrania rzeczy sprzedanej powinien zapewnić jej całość i nienaruszalność; w szczególności sposób opakowania i przewozu powinien odpowiadać właściwościom rzeczy. W razie przesłania rzeczy sprzedanej na miejsce przeznaczenia za pośrednictwem przewoźnika, kupujący obowiązany jest zbadać przesyłkę w czasie i w sposób przyjęty przy przesyłkach tego rodzaju; jeżeli stwierdził, że w czasie przewozu nastąpił ubytek lub uszkodzenie rzeczy, obowiązany jest dokonać wszelkich czynności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności przewoźnika. W takim przypadku mogłaby w grę wejść także odpowiedzialność przewoźnika za szkodę w transporcie. Prawo do dochodzenia roszczeń z tytułu m.in. uszkodzenia przesyłki przysługuje nadawcy albo odbiorcy w zależności od tego, który z nich ma prawo rozporządzać towarem. Do rozporządzania przesyłką przechodzi na odbiorcę z chwilą odbioru przesyłki. Oznacza to, że od momentu odbioru tylko odbiorca może dochodzić od przewoźnika należności z tytułu uszkodzonej przesyłki. Przewoźnik ponosi odpowiedzialność za utratę, ubytek lub uszkodzenie przesyłki powstałe od przyjęcia jej do przewozu aż do jej wydania oraz za opóźnienie w przewozie

Klient jeśli chce dostać odszkodowanie musi więc spisać protokół, złożyć reklamację itp. Gdy okaże się, że do uszkodzenia przesyłki doszło z uwagi np. na błędne opakowanie, sprzedawca będzie ponosił odpowiedzialność za tak powstałą szkodę.

adw. Łukasz Wieszczeczyński Tabędzka – Wieszczeczyński – Zagierska www.adwokaci-twz.pl

Podstawa prawna

Art. 4, art. 8, ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz zmianie Kodeksu cywilnego ( tj. Dz. U. z 2002 r. nr 141, poz. 1176) Art. 5351, art. 544-548 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks Cywilny ( tj. Dz. U. 2014 poz. 121 ze zm.)

Art. 53 ust. 4 art. 75 ust. 3 pkt 2 lit b ustawy z dnia 15 listopada 1984 r prawo przewozowe ( tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 1173 ze zm.)