Podstawa wymiaru zasiłków przysługujących ubezpieczonym będącym pracownikami

Przykłady 9-11

Przykład 9

Pracownik  jest  zatrudniony od 1 maja i otrzymuje wynagrodzenie zmienne. Zachorował 23 maja i  był  niezdolny  do  pracy przez okres 9 dni. Pracownik ma prawo do świadczeń z tytułu choroby od pierwszego dnia niezdolności do pracy.

Za okres pierwszych 4 dni niezdolności do pracy zachowywał prawo do wynagrodzenia, a za pozostałych 5 dni ma prawo do zasiłku chorobowego.  W tym miesiącu pracownik miał obowiązek przepracować 22 dni, przepracował 16 dni i jego przychód za ten miesiąc wyniósł 840 zł. Wynagrodzenie, które pracownik  ten  osiągnąłby, gdyby pracował wszystkie dni robocze, wynosi 938,96 zł (840 zł – 157,16 zł = 682,84 zł; 682,84 zł : 16 dni x 22 dni) i to wynagrodzenie stanowi podstawę wymiaru zasiłku. Kwota 157,16 zł stanowi kwotę potrąconych składek na ubezpieczenia społeczne, finansowanych ze środków pracownika  (łącznie 18,71% z kwoty 840 zł).

Przykład 10

W listopadzie, za który wynagrodzenie przyjmowane jest do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku, pracownik miał obowiązek przepracować 22 dni, przepracował 15 dni, a przez 8 dni był nieobecny w pracy z przyczyn usprawiedliwionych. W  miesiącu tym przychód pracownika wyniósł 5700 zł. W listopadzie nastąpiło też przekroczenie granicznej kwoty trzydziestokrotności prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, powodujące zaprzestanie potrącania składek na  ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Od kwoty 5700 zł  potrącona została przez pracodawcę składka na ubezpieczenie chorobowe w kwocie 139,65 zł (2,45% z kwoty 5700 zł). Składka na ubezpieczenia emerytalne i rentowe została potrącona tylko od kwoty 4380 zł i wyniosła 712,19 zł (16,26% z kwoty 4380 zł). Łączna kwota składek potrąconych przez pracodawcę wynosi 851,84 zł. Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku wynagrodzenie za listopad powinno zostać przyjęte  po uzupełnieniu w wysokości 7110,62 zł (5700 zł – 851,84 zł = 4848,16 zł; 4848,16 zł: 15 dni x 22 dni).

Przykład 11

Pracownik otrzymuje stałe miesięczne wynagrodzenie w wysokości 1800 zł oraz prowizję, której wysokość ulega pomniejszeniu proporcjonalnie do liczby dni nieobecności w pracy. Pracownik ten przebywał na urlopie wypoczynkowym w okresie od 2 do 13 czerwca (10 dni roboczych) i z tego tytułu otrzymał wynagrodzenie urlopowe w wysokości 1080 zł – a po pomniejszeniu o kwotę składek na ubezpieczenia społeczne –  877,93 zł.

W  czerwcu pracownik pracował przez 6 dni i otrzymał wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 648 zł – a po pomniejszeniu o kwotę składek na ubezpieczenia społeczne – 526,76 zł oraz prowizję w wysokości 240 zł – a po pomniejszeniu o kwotę składek na ubezpieczenia społeczne – 195,10 zł. W okresie od 20 do 25 czerwca pracownik był nieobecny w pracy w związku z  opieką nad chorą żoną. W czerwcu pracownik był zobowiązany przepracować 20 dni. Pracownik stał się niezdolny do pracy z powodu choroby 9 lipca. Od pierwszego dnia tej niezdolności do pracy pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego. Przy obliczaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego od 9 lipca wynagrodzenie otrzymane za czerwiec należy uwzględnić, po uprzednim uzupełnieniu.

W przypadku  gdy wynagrodzenie pracownika składa się ze składników stałych i zmiennych, a w miesiącu, który wymaga uzupełnienia pracownik otrzymał także wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, wówczas całość wynagrodzenia, w tym także składniki stałe, należy przy uzupełnianiu potraktować jako składniki zmienne. Uzupełnienie wynagrodzenia za czerwiec polega więc na zsumowaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy z wynagrodzeniem za pracę (składnik stały i zmienny),  podzieleniu przez liczbę dni pracy i udzielonego urlopu wypoczynkowego oraz pomnożeniu przez liczbę dni, które pracownik obowiązany był przepracować w czerwcu. Uzupełnione wynagrodzenie za czerwiec wynosi 1999,80 zł {(877,93 zł+526,76 zł+195,10 zł):16}x20.

W przypadku pracowników otrzymujących honoraria, wynagrodzenie miesięczne, które pracownik osiągnąłby, gdyby przepracował cały miesiąc ustala się przyjmując, że liczba dni, które pracownik był zobowiązany przepracować jest równa liczbie dni kalendarzowych miesiąca (28, 29, 30 lub 31). Jeżeli jednak dla pracownika określona została inna liczba dni, którą obowiązany jest przepracować w danym miesiącu, należy przyjąć tę liczbę dni.

W razie  nieuzyskania  wynagrodzenia za część miesiąca z przyczyn nieusprawiedliwionych, do podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje  się wynagrodzenie   osiągnięte w tym miesiącu, bez  uzupełniania jego wysokości za dni nieusprawiedliwionej  nieobecności  w  pracy.  Przy  ustalaniu wynagrodzenia za pełny miesiąc,  w liczbie dni,  które pracownik był obowiązany przepracować, nie należy uwzględniać dni nieusprawiedliwionej  nieobecności w pracy.