Jak otworzyć zakład blacharsko-lakierniczy?

Chciałbym otworzyć zakład blacharsko-lakierniczy w garażu w domu prywatnym. W przepisach dotyczących spawania jest wiele wymogów, ale wydaje mi się, że dotyczą one raczej spawania gazowego. Natomiast ja będę używał Migomatu. Czy wszystkie te wymogi są zarówno dla spawarki zwykłej (gazowej), jak i dla Migomatu?

Prawo nie wymaga, aby Pan prowadząc zakład blacharski i Pana pracownicy musieli mieć odpowiednie kwalifikacje zawodowe. Można jednak uzyskać takie kwalifikacje kończąc np. szkołę zawodową w tej specjalności. Właściciele i pracownicy zakładów blacharskich mogą się natomiast starać o uzyskanie tzw. papierów rzemieślniczych (np. czeladnika lub mistrza). Tryb ich wydawania reguluje ustawa z dnia 22 marca 1989 r. o rzemiośle (Dz. U. z 2002 r., nr 112, poz. 1179 z pożń. zm.) oraz przepisy wykonawcze do niej. W interesie Pana jako właściciela zakładu blacharskiego powinno być natomiast, aby Pana pracownicy nie byli laikami w tym zawodzie, ale posiadali chociażby podstawowe umiejętności. Warto jednak, że prace spawalnicze muszą wykonywać osoby, które mają potwierdzenie uzyskania odpowiednich kwalifikacji (określonych w przepisach BHP).

Jeśli zakłada Pan firmę w miejscu, gdzie już istniał warsztat, to nie ma większych problemów z jego uruchomieniem. Warto jedynie sprawdzić dokumentację takiego obiektu, czy nie powstał on np. jako samowola budowlana, co może powodować konieczność załatwienia szeregu formalności i rodzi dodatkowe koszty.

Gorzej jest natomiast, gdy chce Pan wybudować warsztat „od zera”. Trzeba wtedy uzyskać m.in. decyzję o warunkach zabudowy i pozwolenie na budowę, a także załatwić uzgodnienia np. z inspekcją sanitarną, strażą pożarną itp. Jeśli jeszcze nie kupili Pan działki, na której chce Pan uruchomić zakład, to najpierw należy sprawdzić, czy na tym terenie jest dopuszczalna lokalizacja tego typu usług (można to zrobić w gminie przeglądając tzw. miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a jeśli nie ma takiego planu – w studium kierunków i uwarunkowań zagospodarowania przestrzennego gminy). Dokumenty planistyczne gminy mogą bowiem zabraniać lokalizowania tego typu działalności gospodarczej na terenie, który chcielibyśmy kupić.

W zakładzie lakierniczo-blacharskim powstają odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania farb i lakierów. Obowiązki związane z powstawaniem odpadów (resztek blach, a także lakierów) w zakładzie blacharsko-lakierniczym regulują przepisy ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. nr 62, poz. 628 z poźn. zm.) oraz ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej (Dz. U. nr 63, poz. 639 z poźn. zm.). Odpady mogą być przekazywane do unieszkodliwienia firmom posiadającym odpowiednie do tego celu instalacje, aby je zneutralizować. Usuwanie ich bowiem wraz z innymi odpadami komunalnymi należy uznać za niedopuszczalne. Inną niezgodną z prawem praktyką jest spalanie tych odpadów w kotłowniach nieprzystosowanych do tego celu, usuwanie odpadów ciekłych do kanalizacji lub bezpośrednio do gruntu lub wód powierzchniowych. Zabraniają tego m.in. przepisy ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. nr 72, poz. 747 z późn. zm.).

Prowadzący zakład blacharski muszą też zwrócić uwagę na przepisy BHP. W rozporządzeniu z dnia 27 kwietnia 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych (Dz. U. nr 40, poz. 470). Określa ono m.in. warunki, jakie powinno spełnić pomieszczenie, w którym dokonuje się spawania, zasady przechowywania butli itp.

Podstawa prawna: Rozporządzenie z dnia 27 kwietnia 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych (Dz. U. nr 40, poz. 470)

Przemysław Gogojewicz