Formy pracowniczych programów emerytalnych

Zgodnie z ustawą z dnia 22 sierpnia 1997 r. o pracowniczych programach emerytalnych, programy te mogą być prowadzone, według wyboru pracodawców, w jednej z następujących form:

• pracowniczego funduszu emerytalnego,
• umowy o wnoszenie przez pracodawcę składek pracowników do funduszu inwestycyjnego,
• umowy grupowego inwestycyjnego ubezpieczenia na życie pracowników z zakładem ubezpieczeń,
• umowy grupowego inwestycyjnego ubezpieczenia na życie pracowników z towarzystwem ubezpieczeń, na podstawie której pracownicy staną się jego członkami.

Formy umów

Bez względu na wybór powyższego typu umowy, mogą być one także zawierane przez pracodawcę z różnymi funduszami inwestycyjnymi zarządzanymi przez to samo towarzystwo funduszy inwestycyjnych.

Umowy grupowe mogą być zawierane tylko dla grupowego inwestycyjnego ubezpieczenia na życie pracowników oraz, dodatkowo, dobrowolnie z ubezpieczeniem wypadkowym i chorobowym, jeżeli są one uzupełnieniem grupowego inwestycyjnego ubezpieczenia na życie.

Oferując produkt określony jako umowa o wnoszenie przez pracodawcę składek pracowników do funduszu inwestycyjnego, bądź jako umowa grupowego inwestycyjnego ubezpieczenia na życie pracowników z zakładem ubezpieczeń, zakład ubezpieczeń lub towarzystwo ubezpieczeń obowiązane są posługiwać się nazwą „grupowe inwestycyjne ubezpieczenie na życie”.

Umowy ubezpieczenia grupowego nie mogą jednak wskazywać pracodawcy jako uposażonego do wypłaty świadczenia, chyba że jest on członkiem najbliższej rodziny.

Powinny natomiast wskazywać członków najbliższej rodziny, którymi są: małżonek, dzieci, rodzice oraz wnuki zmarłego.