Komunikacja bez słów – gesty, które przeszkadzają

Porozumiewanie się bez użycia słów to nieodzowny element wszelkiej komunikacji zarówno z indywidualnymi odbiorcami, jak i z szerszą publicznością. Istnieje kilka zasad, które rządzą komunikacją niewerbalną, a które powinno się wykorzystywać na przykład w kontaktach z mediami czy pracownikami, na spotkaniach o charakterze służbowym i prywatnym.

Bez słowa

Odkąd dostrzeżono korzyści płynące ze znajomości zasad komunikowania się bez stów, opracowuje się coraz to nowe zestawy gestów, dzięki którym łatwiej zyskać sympatię otoczenia i wpływ na zachowania ludzi.

Tworzy się również zestawy gestów, których powinno się szczególnie unikać w kontaktach z innymi. Istnieje kilka elementarnych praw dotyczących stosowania gestów.

Po pierwsze, należy pamiętać o prawie symetrii gestów. Mówi ono o tym, że harmonia w związkach pomiędzy ludźmi powstaje wtedy, gdy przebywając ze sobą, upodabniają swe gesty. Dzięki temu, że powtarzamy gest rozmówcy, stając się dla siebie jakby zwierciadłem pojawia się sympatia i szacunek.

Po drugie, co idzie za pierwszym prawem gesty niepodobne rodzą wzajemną niechęć. Jeśli twój towarzysz nie znajdzie w twoich ruchach niczego, co jest nim samym, to wówczas odejdzie.

Po trzecie, jeżeli chce się kogoś zrozumieć, to trzeba go poznać, a pozna go się naśladując jego gesty. Kiedy się tę osobę pozna i zechce być podobnym do niego, to on zaufa tobie. A jeżeli ktoś nam ufa, wtedy znacznie łatwiej o współdziałanie.

Po czwarte, nie należy rezygnować ze swoich zamierzeń, jeśli na chwilę straciło się panowanie nad swoim zachowaniem.

Uważaj na niektóre gesty!

Ludzie uczą się siebie nawzajem, co musi trochę potrwać, a z czasem oddzielą gesty przypadkowe od tych, które zdradzają prawdziwą naturę człowieka. Dlatego trzeba dać im czas, aby mogli rozważyć wszystkie argumenty.

Ponadto, co najważniejsze, ze wszystkich możliwych swoich sił nie należy okazywać ludziom następujących emocji:

• lekceważenia czy też pogardy, poczucia wyższości;

  Należy więc unikać następujących gestów:

  – wzruszanie ramion w odpowiedzi na czyjeś słowa;

  – machnięcie ręką zamiast uzasadnienia swojej reakcji na wypowiedź rozmówcy;

  – pokazywanie komuś pleców w odpowiedzi na próbę nawiązania kontaktu;

  – udawanie, że się nie zauważa obecności drugiego człowieka;

  – zajmowanie się czymś innym podczas wypowiedzi osoby, której okazuje się lekceważenie (czytanie, rozmowa z pozostałymi uczestnikami zdarzenia itp).

• nieufności, czyli powątpiewania w szczerość swego rozmówcy;

  W tym przypadku należy unikać następujących gestów:

  – trzymanie się z dala od mówiącego;

  – niechęć do dotykania go;

  – rozglądanie się po bokach w nadziei znalezienia pomocy ze strony kogoś innego;

  – przeczące kręcenie głową;

  – unikanie patrzenia rozmówcy w oczy, za to uważne przypatrywanie mu się, gdy tego nie widzi;

  – ogółem wykonywanie niewielu ruchów (przyczajenie się);

  – skrzyżowanie ramion i nóg.

• znudzenia czy też zmęczenia;

  Rozmówca nie musi być zmęczony samą rozmową, ale na przykład może to być efektem jego wcześniejszych działań.

  Jednak należy choć udawać, że się kogoś słucha. Dlatego nie powinno się: 

  – wiercić, tzn. co chwila zmieniać pozycję;

  – pocierać kark;

  – ziewać;

  – przymykać oczy;

  – spoglądać na drzwi, okna;

  – sprawdzać na własnym zegarku, która godzina;

  – siedzieć na skraju krzesła i zrywać się w każdej chwili, gdy wydaje się, że rozmowa, spotkanie dobiega końca.

• irytacji, zniecierpliwienia rozmową czy zachowaniem rozmówcy;

  Nie powinno się okazywać i tego, dlatego należy unikać w swoim zachowaniu następujących gestów i zachowań:

  – częstych westchnień;

  – zrywania się;

  – przerywania gestami czy słowami innym osobom;

  – przyspieszenia tempa wypowiedzi;

  – mówienia podniesionym głosem;

  –  ponaglania innych, żeby mówili szybciej;

  – zaczerwienienia twarzy;

  – machania nogą;

  – bębnienia palcami po poręczy fotela;

  – zapalania papierosa itp. 

• strachu czy też chęci wycofania się;

  Strach sprawia, że przede wszystkim zamykamy się w sobie. Wyglądamy zazwyczaj wówczas tak, jakbyśmy przyjęli pozycję przypominającą tę z okresu życia płodowego.

  Aby nie okazywać strachu swojemu przedmówcy powinniśmy używać następujących gestów czy też zachowań:

  – skulonej postać;

  – ramion obejmujących tułów lub oplecionych wokół kolan;

  – kolan umieszczonych prawie pod brodą, a nóg objętych ramionami;

  – głowy wciśniętej w ramiona;

  – nagłego odsuwania się od rozmówcy;

  – rozszerzonych źrenic;

  – chowania się w kącie czy za oparciem;

  – kurczowego trzymanie się poręczy, siedzenia, oparcia;

  – mówienia cichym, rwącym się głosem;

  – spuszczania głowy;

  – częstego odchrząkiwania;

  – przestępowania z nogi na nogę;

  – kołysania się w przód i w tył;

  – ucieczki.

• niechęci, braku sympatii, odrzucenia;

  Odrzucenie i brak sympatii sygnalizuje przede wszystkim dystans pomiędzy dwiema osobami.

  Dlatego, jeżeli nie chcemy, a chcąc coś uzyskać, wręcz nie powinniśmy, pokazywać komuś braku naszej akceptacji i sympatii, to powinniśmy unikać:

  – stania (siedzenia) daleko od siebie;

  – ustawiania pomiędzy sobą przegrody (torby, teczki, wolne krzesła);

  – unikania kontaktu wzrokowego;

  – odwracania się od siebie plecami lub przynajmniej odwracania głowy.

• niezadowolenia czy też rozczarowania, uczucia zawodu czy frustracji;

  Ludziom nie należy również okazywać takich emocji jak zawód, frustracja czy rozczarowanie.

  Co prawda nie zawsze zdarza się tak, że za pomocą gestów nagle uczucia te przybiorą wyrazistą postać.

  Jednak ich pojawienie się, choć niekoniecznie jeszcze zdajemy sobie sprawę z takiego odczucia, zdradzają najczęściej:

  – zgaszony nagle uśmiech;

  – głębokie westchnienie;

  – spuszczona głowa;

  – łzy w oczach;

  – zaciśnięte usta;

  – znieruchomienie;

  – przedłużające się milczenie;

  – szybkie zakończenie spotkania.