Skutki transakcji leasingowych w sprawozdaniach finansowych korzystających

To, jakie informacje dodatkowe należy ujawniać w sprawozdaniu finansującym jednostki, która zawarła transakcję leasingową zostało przedstawione w załączniku nr 1 znowelizowanej ustawy o rachunkowości.

MSR nr 17

Zgodnie z pkt 1 ust. 3 tegoż załącznika, jednostka powinna przedstawić wartość nie amortyzowanych lub nie umarzanych przez jednostkę środków trwałych, używanych na podstawie umów najmu, dzierżawy i innych umów, w tym z tytułu umów leasingu.

Ponadto w notach dodatkowych do sprawozdania finansowego należy przedstawić informacje niezbędne do właściwego zrozumienia sprawozdania finansowego.
Natomiast w przypadku aktywów o znacznej wartości, przyjętych w leasing, ustalając zakres informacji dodatkowych można posiłkować się wytycznymi zawartymi w MSR nr 17.

MSR – Międzynarodowy Standard Rachunkowości nr 17

MSR nr 17 dzieli leasing na dwa rodzaje:

• operacyjny;
• finansowy.

Taki podział, jak i przepisy zawarte w tym MSR, dotyczą wszystkich rodzajów umów leasingowych, z wyjątkiem tych, które podlegają powszechnie stosowanym szczegółowym przepisom sektorowym, czyli umów leasingowych dotyczących poszukiwania lub wykorzystywania zasobów naturalnych, takich jak ropa naftowa, gaz ziemny, drewno, metale oraz innych praw związanych z minerałami.

Ponadto MSR nr 17 nie obejmuje umów licencyjnych dotyczących takich pozycji, jak:

• filmy kinowe;
• nagrania wideo;
• sztuki teatralne;
• rękopisy;
• patenty;
• prawa autorskie.

Należy również zaznaczyć, że MSR nr 17 dotyczy umów, które powodują przekazanie prawa do użytkowania składnika aktywów, nawet jeśli na leasingodawcy w dalszym ciągu ciąży obowiązek świadczenia znaczących usług związanych z obsługą lub konserwacją tego składnika aktywów. Do takich umów należy zaliczyć na przykład leasing nieruchomości, pojazdów mechanicznych lub kopiarek.

Umowy

Rozdzielane powinny być jednak te umowy, które dotyczą dostarczenia składnika aktywów i świadczenia usług. Tak się postępuje w przypadkach, jeśli możliwe jest zidentyfikowanie dwóch lub więcej niezależnych strumieni płatności, na przykład jeśli:

• wzrost opłat jest uzależniony od różnych czynników;
• części umowy mają różny okres obowiązywania;
• istnieje możliwość ich niezależnego wypowiedzenia lub wynegocjowania.

W tych wymienionych powyżej przypadkach MSR obowiązuje w odniesieniu do części umowy dotyczącej dostarczenia lub użytkowania składnika aktywów.

MSR nie obowiązuje natomiast w stosunku do umów o świadczenie usług, które nie wiążą się z przeniesieniem prawa użytkowania składnika aktywów z jednej strony umowy na drugą stronę. Przykładem takiej umowy jest umowa o pracę. W związku z tym standard nie obowiązuje również w stosunku do wydzielonych części umowy o dostarczenie aktywów i świadczenie usług, które dotyczą tylko świadczenia usług, na przykład w stosunku do części umowy leasingu nieruchomości lub pojazdów mechanicznych dotyczącej ich konserwacji.